یا زهرا(سلام الله علیها)

سپاس خداوندی را که نور را از نور پدید آورد ،
خدایی که به ارجمندی یاد خدا و به فخر و افتخار مشهور و در رنج و سرور سزاوار شکرگذاری است،
درود خدا بر سرور و سالارمان محمد و دودمان پاکش.
وقتی به شما می اندیشم از دست های تهی خویش شرمسار می شوم همراه با بغضی که میهمان دل خسته ام می شود.
کاش می فهمیدم «فطم خلق عن معرفتها» از وجود پربرکت شما سخن می گوید و من هنوز در معرفتت اندر خم یک کوچه ام.
این روزها ماهِ آسمان چه غمگین دنیا را تماشا می کند، چه دلگیر،
گویی غم مصیبتی به گستردگی زمین قلبش را می فشارد
این روز ها فرشته های زمین بال در بال، فوج در فوج به زمین می آیند و ترانه غم می سرایند.
شما ستون استحکام عرشی بانو، این گونه بر زمین نیُفتيد، برخیزيد و گرنه آسمان ها بر زمین سقوط خواهند کرد
برخیز يد و این چنین به دیوار تکیه ندهيد که تمام عالم بر شما اتکا دارد.
شهادت شما آغاز شهادت پی در پی تاریخ بود.
بانوی بی نشان، مزار شما در سینه عاشقان شماست، پس از شما تمام یاس های زمین کبود می رویند،
هنوز صورت آسمان از آن سیلی کبود است.
هنوز بوی در نیم سوخته از کوچه های تنگ مدینه از پشت صفحات غبار گرفته تاریخ به مشام می رسد.
برخیزيد و با همین نیمه جان ِ مجروح بر پیکر زخم خورده کوچه ها جاری شويد.
ای مادر پدر: ای چراغ راهنمای شب های بی ستاره زمینیان،
هنوز خطبه های شورافکن شما ستون های مسجد کوفه را می لرزاند کلمات و آیین های زندگی شما زنده اند
اگر سیره شما فراگیر شود دوباره عطر امامت مشام زمین را اکنده خواهد کرد.
کاش ما را از خواب زمستانی بیدار می کردید .
هنوز باید باشید هنوز اسلام نیازمند خطبه های شماست هنوز غیرت فاطمی پشتوانه ولایت است.
برخیز يد که پسرشما تنهاست بانو. برخیزيد که تاریخ زخم خورده همان دوشنبه است.